Joy

Joy

'Ik geloof dat slavernij kan stoppen'

Van haar negende tot haar zeventiende werd Joy seksueel misbruikt voor de webcam, tot een reddingsactie van IJM en de politie een einde maakte aan deze verschrikkelijke tijd. Miljoenen mensen leven in slavernij. Ze worden misleid, mishandeld en misbruikt.

Joy doorliep na haar redding een traject van traumazorg en vond nieuwe hoop. Om fondsen te werven voor dit soort bevrijdings- en herstelacties organiseert IJM jaarlijks de MudRaise. Nu hoeft niet iedereen direct door de modder te gaan kruipen; sterker nog: ik kruip wel 12 km door de modder en jij kan helpen door een donatie te doen. Alle kleine beetjes helpen om jongens en meisjes zoals Joy te bevrijden van onderdrukking en misbruik. Zij zijn ontzettend dankbaar voor elke bijdrage die IJM kan helpen in de strijd tegen slavernij.

Dit is haar verhaal van Joy:

Nadat haar moeder naar het buitenland vertrok, woonde Joy bij verschillende pleeggezinnen. Ze miste haar moeder en voelde zich vaak eenzaam. “Ik voelde mij net een straathond. Ik leefde waar ik maar terecht kon.”

Toen Joy tien jaar was, werd ze met een paar vriendinnen bij een vrouw thuis uitgenodigd. Ze dacht dat deze vrouw te vertrouwen was en haar wilde helpen, maar al snel voelde ze dat er iets niet klopte. “Er waren meerdere volwassenen in het huis,” vertelt ze. “Ze dwongen ons een slaapkamer in te gaan. Toen zagen we de camera. Ik dacht bij mezelf: Waarom is er een camera? Tot mijn verbazing vroegen ze mij om mijn kleren uit te trekken. Ze zeiden dat er foto’s van ons samen gemaakt zouden worden. Ik was zo bang, nerveus en verward.”

Het misbruik ging jarenlang door. “Ik bleef maar hopen dat dingen zouden veranderen,” verzucht Joy. “Dat het misbruik zou stoppen.” Na jaren van seksuele uitbuiting, kwam IJM het misbruik op het spoor. IJM heeft samen met de politie een reddingsoperatie uitgevoerd om Joy te redden en de vrouw te arresteren die Joy haar ‘bazin’ noemde. Joy was 17 jaar oud toen ze bevrijd werd en naar een nazorghuis werd gebracht. Daar kreeg ze traumazorg en nam deel aan groepstherapie. “We vertelden elkaar onze verhalen en bemoedigden elkaar,” vertelt ze over die sessies. “Dat hielp enorm. Ook al hebben wij problemen, we dromen allemaal van een beter leven, dat we succesvol kunnen zijn. We zingen, doen karaoke, we dansen en we studeren.”

Haar passie en bewogenheid brengen Joy nu op plekken waar ze nooit dacht te zullen komen. Ze sprak zelfs op een groot evenement in het Verenigd Koninkrijk en sloot daar af met deze woorden: “De realiteit van moderne slavernij is onvoorstelbaar duister en werkelijk verschrikkelijk. We hebben meer mensen nodig in het gevecht tegen slavernij. We hebben jou nodig. Het moet stoppen. Ik geloof dat het kán stoppen. Samen kunnen we een eind maken aan slavernij.”

Andere projecten